W pracy z dziećmistosujemyróżnorodnemetodyrozbudzające aktywność twórczą dziecka, zapewniając pozytywną motywację do podejmowania zadań rozwijających wiarę we własne siły i możliwości.
Dziecięca matematyka Prof. E. Gruszczyk-Kolczyńskiej
Ta metoda jest jedną z form aktywizujących, dostarczających dziecku wiedzę matematyczną, w sposób zabawowy i twórczy. Treść dostosowana do wieku i poziomu rozwoju umysłowego dzieci 3-6 letnich. Poza treningiem liczenia i przeliczania, dziecko uczy się schematu własnego ciała, nabywa orientacji w terenie oraz przestrzeni, uczy się konstruowania gier-ściganek.
Nauka nauczania matematyki według „ Liczb Williego”
„Kraina Liczb!“ łączy odkrycia z badań nad praca mózgu, psychologii rozwoju człowieka, nauk oświatowych i dydaktyki matematyki. Jest spójnie zaprojektowana z perspektywy dziecka i dzięki temu rozważa, jak małe dzieci postrzegają świat, bazuje na tym, co już wiedzą, co mogą zrozumieć, co polubić, czego potrzebować. To wyjaśnia, dlaczego koncepcja „Odwiedźmy Krainę Liczb!“ tak wysoce motywuje dzieci i bardzo dobrze działa.
Wszystko co magiczne, bardzo silnie oddziałuje na małe dzieci, a za tym idzie silne myślenie emocjonalne, skłaniające dzieci do naturalnego postrzegania wszystkiego wokół siebie jako żywe istoty. Dzieci w wieku przedszkolnym potrzebują namacalnych doświadczeń z naturalnym, abstrakcyjnym charakterem matematyki. Stąd naturalny pomysł, aby dzieci podróżowały do krainy, gdzie mieszkają liczby.
Metoda ćwiczeń grafomotorycznych (Hanna Tymichowa)
Dzieci dostają gotowy wzór, rysunek, który mechanicznie odbijają, powielają. Jest to doskonała zabawa graficzna, w której dzieci mogą rysować, malować, pisać palcem po śladzie itp. Metoda daje możliwości wykorzystania różnorodnych technik plastycznych, które urozmaicają proces działania, a efektywne działanie dziecka jest rzeczą najważniejszą w każdej metodzie. Ćwiczenia grafomotoryczne wyrabiają pewność i płynność ruchów ręki, manualność oraz koordynację ruchowo- wzrokową.
Metody twórczejekspresjiruchowej (C. Orff, R. Laban, Kniessów, BattiStrauss).
W metodzie tej wykorzystujemy różnorodne pomoce np. szarfy, wstążki, piłki, które pomagają dzieciom w sposób twórczy wyrazić przeżycie wewnętrzne, tworzyć improwizacje ruchowe, wyzwolić aktywność ruchową. Elementy tej metody urozmaicają nam zestawy ćwiczeń ruchowych. Pozwalają dzieciom na budowanie poczucia własnej wartości. Ćwiczenia twórcze w formie tańca zasługują na szczególną uwagę, ponieważ towarzyszą człowiekowi od urodzenia aż do śmierci. Pozwalają nawiązać i pogłębić stosunki międzyludzkie, uwalniają wewnętrzne napięcia i niepokoje. Zabawy twórcze pozwalają dzieciom przeżyć zadowolenie, radość, a to pomaga osiągnąć harmonię i zwiększa poczucie przynależności do grupy. Przeżywanie lęków, obaw, osiąganie poziomu swobodnego komunikowania się prowadzi do osiągania przez dzieci sukcesu.
Drama
Metoda proponuje dzieciom zabawę ruchową w połączeniu z działaniami teatralnymi.
Za najlepszy materiał dlatej metody uznaje się kreatywność, otwartość dziecka i jego spontaniczność. Wg dramy każdy pomysł jest dobry i wykorzystywany. Elastyczność dramy pozwala na poprowadzenie każdego typu zajęć zgodnie z jej założeniami.
Metoda samodzielnychdoświadczeńZabawy i ćwiczenia relaksacyjne, bajkoterapia
Zabawy i ćwiczenia relaksacyjne oraz bajki terapeutyczne wprowadzają dzieci w dobry humor i służą odreagowaniu złych emocji. Poprzez odpowiednie zabawy i ćwiczenia chcemy: skierować emocje negatywne na pozytywne i przekształcić złą energię w dobrą, porażkę zmienić w sukces, wspierać wysiłki dzieci, zachęcać do współdziałania, wspierać rozwój dziecka, eliminować frustrację i stres, pomóc w rozwiązywaniu problemów, likwidować złość, gniew, irytację oraz zapobiegać agresji.
Bajkoterapia powoduje, że dziecko w świecie bajek spotyka przyjaciół, przeżywa wspaniałe przygody, pozbywa się lęku. Dzieci przejmują część historii, przyjmują nowe postawy wobec swoich konfliktów. Aby rozwikłać problemy, mogą one nieświadomie zapożyczać umiejętności metaforyczne głównego bohatera bajki przejmować jego zachowania. Rozwiązywanie trudnych emocjonalnie sytuacji dla dziecka może się okazać przyjemne, a nawet radosne dzięki bajkom. Dziecko uczy się pozytywnego myślenia o sytuacjach lękotwórczych. Bajka relaksacyjna posługuje się wizualizacją aby odprężyć i uspokoić. Akcja toczy się w miejscu spokojnym, przyjaznym i dobrze znanym dziecku, co sprawia, że czuje się bezpieczne. Bohater opowiadania obserwuje i doświadcza wszystkimi zmysłami miejsca, gdzie odpoczywa. One uwalniają od napięć i negatywnych emocji. Wizualizacja w pracy z dziećmi rozwija wyobraźnię i powoduje wywołanie określonych stanów emocjonalnych.
Dziecko zdobywa wiadomości na podstawie obserwacji, przeżyć i samodzielnych doświadczeń posługując się wieloma zmysłami. Samo dochodzi do wiedzy, a wtedy jest to wiedza przeżyta, doświadczona i najtrwalsza.
Logorytmika
Jest formą pracy terapeutycznej opartej na elementach ruchu, rytmu, improwizacji, ekspresji własnej, muzyki i zabawy. Następuje zharmonizowanie mózgu i ciała przede wszystkim w ruchu. Związek ruchu z muzyką, połączenie rytmiki i terapii logopedycznej, wspomaga rozwój dziecka. Na bazie ćwiczeń muzyczno -ruchowych stosujemy ćwiczenia słowno- ruchowe, których wiodącym składnikiem jest rytm. Rytmizowana mowa w formie ćwiczeń logarytmicznych ćwiczy pamięć ogólną i muzyczną, aparat mowy, poczucie rytmu, poczucie metrum,
tempa i dynamiki.
Metoda dobrego startu (Prof. M. Bogdanowicz)
Metoda wzorowana jest na francuskiej metodzie Bon Depart. Za jej pomocą dzieci poznają zestaw prostych znaków i „piosenek do rysowania”. Wymaga systematycznych i regularnych ćwiczeń, polegających na wystukiwaniu rytmu piosenki, odtwarzaniu jej znaku graficznego. Dzieci wykonują te czynności do każdej piosenki z osobna, w trakcie jej śpiewania. Starsze przedszkolaki poznają „ Piosenki na literki”.
Zajęcia prowadzone tą metodą utrwalają orientację w schemacie ciała i przestrzeni, oraz percepcję słuchową. Dzieci ćwiczą sprawność narządów oddechowych, poczucie rytmu, słuch muzyczny i fonematyczny oraz płynność ruchów. Powiązanie śpiewu, ruchu, muzyki i plastyki w jednym ćwiczeniu aktywizuje i uspakaja system nerwowy dziecka. Stwarza możliwości poznania wielozmysłowego (słuchowego, wzrokowego i ruchowego). Przygotowuje dzieci do podjęcia nauki w szkole.
Gimnastyka mózgu Dennisona
„Gimnastyka mózgu” składa się z prostych, sprawiających przyjemność ćwiczeń ruchowych. Stosujemy je w celu zwiększenia umiejętności uczenia się całym mózgiem. Umożliwiamy dzieciom rozwijanie ich potencjalnych możliwości zablokowanych w ciele, „ożywienie” mechanizmów pracy mózgu przez naturalny, fizyczny ruch ciała. Ten naturalny rozwój fizyczny jest podstawą samodoskonalenia się nawyków widzenia, słyszenia, organizowania wewnętrznych czynności psychicznych, konstruktu uzdolnień, umiejętności, spontaniczności działań twórczych. Rozwój dziecka kroczy naturalną drogą w oparciu o naturalne mechanizmy integracji myśli i ruchu, dzięki czemu nowy sposób uczenia się jest bardziej naturalny, spontaniczny, sprzyja lepszemu zapamiętywaniu.
Pedagogika zabawy- KLANZA
Pedagogika zabawy to tańce i zabawy integracyjne, które pomagają przezwyciężyć dziecięce lęki i obawy, osiągnąć poziom swobodnego komunikowania się. Przeżycie zadowolenia, radości pomaga osiągnąć harmonię i zwiększa poczucie przynależności do grupy. Tańce dają możliwość uwolnienia się od wewnętrznych napięć i niepokojów, dają ujście nagromadzonym emocjom. Wyzwalają aktywność ruchową, pozwalają dzieciom na budowanie poczucia własnej wartości, a animacja przy pomocy ruchu ukazuje klimat w innym świetle.
Metoda badawcza
Metoda projektów to metoda nauczania, w której dzieci prowadzą pogłębione badania na określony temat. Przy jego wyborze istotną rolę odgrywają zainteresowania dzieci. Temat musi być bliski i ważny dla dzieci. Powinien odwoływać się w sposób naturalny do ich wcześniejszych doświadczeń oraz opierać się w znacznym stopniu na bezpośrednim doświadczeniu i autentycznych obiektach, dając małym badaczom okazję do posłużenia się nimi.
Rola nauczyciela polega na wspieraniu działań dzieci oraz włączeniu do projektu treści merytorycznych np. w zakresie matematyki, umiejętności językowych, wiedzy o środowisku. Wiele działań planują same dzieci – z niewielką pomocą nauczyciela. Planowanie dotyczy miejsca zajęć terenowych oraz spotkań z ekspertami, którymi może być każdy, który dobrze zna się na badanym temacie.
Aby znaleźć odpowiedzi na swoje pytania, dzieci prowadzą pogłębione działania badawcze podczas zajęć terenowych oraz korzystają z różnorodnych materiałów źródłowych – w tym albumów, folderów, książek, eksponatów. Uzyskują je również podczas realizacji konkretnych zadań i spotkań z ekspertami. W trakcie zajęć w terenie dzieci sporządzają notatki, rysują i szkicują. Tworzą również plany konstrukcyjne, co pozwala im uporządkować zdobywaną wiedzę. Projekt stwarza dzieciom możliwość zastosowania nowo nabytej wiedzy w praktyce, w trakcie rozwiązywania problemów i dzielenia się informacjami. Daje też okazję do rozwijania umiejętności pracy zespołowej i pobudza do myślenia.
Metoda dialogowego czytania
Metoda czytania dialogowego jest żywym dowodem na to, iż zmiany wprowadzone do zdaje się, że oczywistej i prostej czynności, mogą diametralnie poprawić jakość rozwijania kompetencji językowych. Ze względu na swą atrakcyjność, czytanie dialogowe spotyka się z niezwykle pozytywnym odbiorem zarówno dzieci jak i dorosłych. Pomimo, że jest to innowacyjna metoda działania, raczej nieznana w Polsce, ma olbrzymią szansę na zdobycie popularności i uznania wśród rodziców oraz nauczycieli. Rozpropagowanie czytania dialogowego ma na celu wzrost czytelnictwa wśród najmłodszych. Metoda czytania dialogowego jest nie tylko przydatna do rozwoju kompetencji językowych dzieci, ale również jest korzystna dla nauczyciela, ponieważ widoczne efekty działania tej metody są niemalże natychmiastowe i trwałe.
Metoda krakowska
Metoda krakowska – podstawowym założeniem jest w tej metodzie nauka czytania sylabami. Metoda rowija wszystkie funkcje poznawcze ( analizator wzrokowy, słuchowy w tym słuch fonemowy i analizator ruchowy oraz koordynację między analizatorami.
